روشنایی و نورپردازی بزرگراه

در شب همه جا دیده نمی شود بلکه آنچه انتخاب و نورپردازی شده باشد، دیده می شود، بنابراین قبل از تصمیم گیری باید مکان های مورد نظر جهت دیده شدن انتخاب شده و سپس آنها را نورپردازی کرد و هیچ الزامی در نورپردازی کل مسیر در بزرگراه ها وجود ندارد. بنابراین بعد از تحلیل منظر می توان مناظر مورد نظر را انتخاب و نور پردازی کرد. قبل از هر چیز باید عوامل مؤثر بر ادراک منظر را از مسیرهای عبوری بررسی کنیم.
ادراک محیطی بر پایه دید پیاپی یعنی دید به صورت یک رشته ادراکات قرار دارد. ادراک ما نسبت به محیط اطراف با حرکت ما از جایی به جای دیگر شکل می گیرد. این ادراک به ویژگی، ماهیت، جهت، خوانایی و سرعت حرکت ما ارتباط دارد. : ویژگی حرکت : با توجه به مسیر حرکت، ویژگی حرکت متفاوت می باشد. حرکت مستقیم یا غیر مستقیم، حرکت روان یا پیچ دار یا زاویه دار. : ماهیت حرکت : حرکت به سمت بالا یا پایین، حرکت شاخه ای یا ریتم دار بر ادراک نیز مؤثر است.| ” جهت حرکت : احساس ما در مورد حرکت در تمام جهات یکسان نیست. حرکت از چپ به راست برای بیننده خیلی راحت تر است. حرکت در جهت عمودی برای ما مشکل تر از حرکت افقی است و حرکت از بالا به پایین راحت تر به نظر می رسد. حرکت به جلو نیز راحت تر است نسبت به حرکت به عقب. ” خوانایی حرکت : در یک مسیر حرکتی عناصر بارز و رابطه با زمینه و مسیر حرکت باید بررسی شود تا مسیر، خوانایی پیدا نماید. ‘ سرعت حرکت : حرکت همیشه سرعت را در دل خود دارد. زمان های متمادی سرعت حرکت انسان محدود بود. ادراک بصری ما حتی وقتی که سوار اسبی باشیم که چهار نعل می تازد چندان اختلافی با زمانی که پیاده راه می رویم دارد. اما اختراع اتومبیل در این زمینه یک تغییر اساسی بوجود آورد. بنابراین با که به سرعت حرکت، ادراک متفاوتی خواهیم داشت.
پیاده با سرعت نسبتا کم و در ارتباط مستقیم با محیط حرکت می کند. به این جهت ویژگی های بصری محیط و منظر از جمله خط، فرم، رنگ، بافت، ریتم.
به، تعادل، مقیاس و جهت دار بودن اهمیت فراوانی دارند. اگر فرد پیاده بر دوچرخه سوار شود بر سرعت افزوده شده و آگاهیش از محیط و راد از نظر مقياس تغییر می کند. بافت سطح نسبت به حالت قبل اهمیت سی پیدا کرده، بافت های خشن مورد توجه می شوند.

اگر با اتومبیل حرکت کنیم سرعت افزایش جزئیات می شویم و با کاهش سرعت نسبت به دنیای اطرافمان دقت بیشتری می توانیم داشته باشیم. بنابراین حرکت های کندتر جزئیات بیشتر و عناصر محیطی بیشتری را برای ناظر مطرح می نمایند.
سرعت بالای اتومبیل باعث می شود که قسمت قابل کنترل در زاویه دید محدودتر شود و زاویه دید بسته تر شود، جهت یابی بیشتر ذهنی باشد.
با افزایش سرعت فضاها کوچکتر به نظر می رسند و توجه به سمت جلو متمرکز
می شود.
در سرعت های بالا، محیط مجاور جاده با سرعت حرکت می نماید. در این حالت نشانه های دورتر بیشتر به چشم می خورند.
در حرکت لایه های نزدیکتر متحرک تر از لایه های دورترند و این در ادراک منظر نقش مهمی دارد. |
شخصیت های فضایی در رابطه با حرکت می بایست صاحب اثری آنقدر طولانی باشند که بتوانند در ذهن ثبت شوند. این زمان تأثیر در رابطه با سرعت تعیین می شود.
سرعت نسبی است و طراحی جداره باید متناسب با سرعت باشد.
هر چه راه باریکتر شود ما ناآگاهانه بر سرعت خود افزوده، بیشتر به مقصد توجه می کنیم و کمتر از اطراف خود با خبر می شویم. با پهن شدن راه آرامش بیشتر یافته با اطراف بیشتر آشنا می شویم.